Integracja sensoryczna cd.

Integracja sensoryczna to prawidłowa współpraca zmysłów, na bazie której nasz odbiór otaczającego świata jest prawidłowy i pełny. Podstawowe trzy zmysły bazowe to: zmysł dotyku, zmysł propriocepcji, zmysł równowagi.

Propriocepcja to zespół wrażeń i odczuć, jakich dostarcza nam nasze ciało. Odczucia te dają nam informacje o tym, co dzieje się z nami, bez konieczności przyglądania się temu, co robimy. Dzięki propriocepcji potrafimy bez zastanowienia chwycić i odrzucić piłkę, potrafimy przeczytać tekst i go zapisać, nie zastanawiając się nad poszczególnymi ruchami dłoni.

Ze zmysłu tego korzystamy często nieświadomie. Potrzebujemy go do wielu aktywności życiowych, jak mówienie, chodzenie i wielu innych. Idąc przed siebie, nie patrzymy pod nogi; mówiąc, nie widzimy ruchów naszego języka; ubierając się, nie przyglądamy się dokładnie naszym ruchom; zapinając zamek błyskawiczny w tylnej kieszeni spodni, nie wyginamy się, by widzieć, co robimy; myjąc włosy, robimy to dokładnie, mimo że głowę mamy schyloną, a twarz zasłoniętą. Zmysł propriocepcji cały czas informuje nas o tym, co dzieje się z naszym ciałem. Stojąc w kolejce do kasy, nie musimy uważać na to, by utrzymywać się na stopach i stać prosto. Zmysł propriocepcji wraz ze zmysłem równowagi i dotyku daje nam pełne odczucia związane z pozycją ciała, jego położeniem w przestrzeni oraz kontaktem z przedmiotami i ludźmi.

Ze zmysłu tego korzystamy stale i nieświadomie.

Skutki zaburzeń propriocepcji

Dzieci z natury mają większą potrzebę ruchu niż dorośli. O problemach z propriocepcją mówimy wówczas, gdy dziecko nie może usiedzieć w jednym miejscu; siadając, przyjmuje dziwne pozy; ma trudności z wykonywaniem czynności precyzyjnych, takich jak zapinanie guzików, nawlekanie korali, przekładanie drobnych przedmiotów, sznurowanie butów itp. Nieprawidłowości w zakresie odczuwania własnego ciała skutkują także trudnościami w rysowaniu, wyklejankach, cięciu nożyczkami, pisaniu itp.

Jak pomóc?

Fakt, że maluch nie może usiedzieć na miejscu, znaczy, że ma potrzebę ruchu większą niż rówieśnicy. Tępienie i krytyka jego zachowań nie przyniosą żadnych rezultatów. Zamiast tego trzeba dostarczyć dziecku tyle ruchu, ile to możliwe. Pozwalaj dziecku na ruch, zawsze gdy istnieje taka możliwość. Wprowadź rozsądne i zrozumiałe reguły postępowania, pozwól dziecku wstać i poskakać między jednym a drugim daniem.

A przede wszystkim należy udać się do specjalisty-terapeuty integracji sensorycznej.

Jeśli coś Państwa niepokoi w rozwoju dziecka, to proszę o kontakt osobisty

mgr Wiesław Kwaśniewski